Συνεντεύξεις 

'Εκπροσωπεί επ άξια το κύρος της Αστυνομίας , δεν είναι τυχαία στην θέση που είναι σήμερα ''

Ο Αξιότιμος κ. Γεώργιος Καλλιακμάνης μας λέει όσα δεν έχει πει μέχρι τώρα ,σε μια συνέντευξη , αποκλειστικά για την Γραμμή Ζωής ...

Γιατί του ζητήσαμε να μας αναλύσει όσα είναι απαραίτητο να αναλυθούν.

Τον ευχαριστούμε ολόψυχα !!! 

1. ΑΠ.1. Γεώργιος Καλλιακμάνης: Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση και τη φιλοξενία στο site της «Γραμμή Ζωής», τον Μη Κερδοσκοπικό Εθελοντικό Οργανισμό, που ιδρύθηκε το 2006 από τον Γεράσιμο Κουρούκλη και μία ομάδα σπουδαίων και πολύ ευαισθητοποιημένων ανθρώπων και επιστημόνων, οι οποίοι πολύ γρήγορα διαμόρφωσαν τις κατάλληλες δομές, που, μέσα από Προγράμματα Κοινωνικής προσφοράς και Εθελοντισμού, με κυρίαρχο το «Silver Alert» που αποτελεί το Εθνικό συντονιστικό πρόγραμμα έγκαιρης και έγκυρης ειδοποίησης των πολιτών σε περιστατικά εξαφάνισης ηλικιωμένων, μεριμνά για την οργανωμένη και ουσιαστική στήριξή τους, στην κατεύθυνση έμπρακτης προστασίας της σωματικής και ψυχικής τους υγείας. Απαντώντας τώρα στο πολύ εύστοχο ερώτημά σας, αν υπάρχουν σημάδια που δείχνει πως ένας άνθρωπος έχει σκοπό να εξαφανιστεί εκούσια,χωρίς ενδοιασμούς λέω ναι. Και απαντώ μετά βεβαιότητος ναι, βασιζόμενος τόσο στα στατιστικά δεδομένα που καταχωρούνται μετά από κάθε εξαφάνιση, όσο και στην πληροφόρηση που μπορώ να έχω ως αστυνομικός. Οι άνθρωποι που εξαφανίζονται εκουσίως δείχνουν σημάδια στους οικείους του πως κάποια μέρα θα προβούν σε μια τέτοια ενέργεια. Είναι θέμα αποκωδικοποίησης των σημαδιών αυτών, ερμηνείας της συμπεριφοράς του ατόμου και λήψης κατάλληλων προστατευτικών μέτρων για την αποφυγή ενεργοποίησης της απόφασης που έχουν λάβει ενδόμυχα πιθανόν, αλλά επί της ουσίας διατρέχει το συναισθηματικό τους κόσμο και δεν μπορούν να το αποκρύψουν εντελώς. Φρονώ ότι τα άτομα αυτά, τα οποία έχουν ένα ιστορικό, κατά κανόνα βεβαρυμένο, με ζητήματα υγείας, πρέπει να τα αγκαλιάσει το οικογενειακό τους περιβάλλον, να νιώσουν αγάπη και σιγουριά, εμπιστοσύνη και προστασία, για να αποτραπεί η προειλημμένη απόφασή τους ή και να την λησμονήσουν εντελώς. Από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πληροφορούμαστε ότι αρκετοί από τους εξαφανιζόμενους πάσχουν από Αλτσχαιμερ ή από σοβαρές ψυχικές νόσους ίσως και επεισόδια παραισθήσεων , απομακρύνονται από το σπίτι τους και χάνονται, χωρίς να έχουν αίσθηση του χώρου που κινούνται . Κινούνται μηχανικά, δεν θυμούνται ποιοι είναι και πού κατοικούν. Πέφτουν, τραυματίζονται, δεν πονάνε, δεν νιώθουν το κρύο. Εάν αυτοί οι άνθρωποι είχαν την απαιτούμενη οικογενειακή φροντίδα, την προστασία που η κατάσταση της υγείας τους επιβάλει να έχουν, ίσως έναν μόνιμο συνοδό, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είχαν εξαφανιστεί. Έτσι θα αποφεύγονταν οι αναγκαίες κινητοποιήσεις όλων των συναρμόδιων φορέων και Υπηρεσιών, θα μειώνονταν τα έξοδα των αναζητήσεων, κυρίως όμως θα αποφευγόταν η στεναχώρια των οικείων για την κατάσταση της υγείας του εξαφανισθέντος, η οποία πολλές φορές μετατρέπεται σε θρήνο και οικτιρμούς για τις παραλείψεις τους, που οδήγησαν τον άνθρωπό τους στο θάνατο , όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα και συναισθηματικές συνέπειες . Ο σύγχρονος, όμως, τρόπος ζωής και οι υποχρεώσεις όλων, δεν επιτρέπουν για παράδειγμα, την μόνιμη παρουσία προσώπου δίπλα στον πάσχοντα, με αποτέλεσμα να του παρέχεται η ευκαιρία να πραγματοποιήσει την απόφαση που έλαβε να εξαφανιστεί.

Εντελώς διαφορετικές, βεβαίως, είναι οι περιπτώσεις των ανθρώπων που εξαφανίζονται για να κρύψουν την ύπαρξή τους είτε επειδή έχουν δημιουργήσει τεράστια χρέη, που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν, είτε γιατί έχουν εμπλακεί σε εγκληματικές οργανώσεις, από τις οποίες θέλουν να απεμπλακούν ή να αποφύγουν τις συνέπειες του νόμου, είτε να αποφύγουν τους οικείους τους που διεκδικούν περιουσιακά τους στοιχεία, κ.λπ. Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει σχέδιο και στόχος και οι άνθρωποι αυτοί δεν εξαφανίζονται τυχαία, αλλά έχοντας προετοιμάσει όλες τις λεπτομέρειες για να μην μπορούν να εντοπιστούν από αρχές, κοινωνικές δομές και οικείους.    

Βίντεο Αφιέρωμα  Στον κύριο Γιώργο Καλλιακμάννη σε μια συνέντευξη , αποκλειστικά για την Γραμμή Ζωής ... 

ΕΡ.2:Π.Β: Κύριε Καλλιακμάνη, ισχύει πως όσο χαλαρώνει ο ιερός θεσμός της οικογένειας και τα ήθη της, όσο χάνετε η παραδοσιακή οικογένεια, θα είναι βασική αιτία να αυξηθούν οι εξαφανίσεις; Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες εξαφάνισης, ειδικά ενηλίκων και ηλικιωμένων;

ΑΠ.2 :Γ.Κ: Όπως είναι γνωστό, ο θεσμός της οικογένειας αποτελεί, ιστορικά, αντικείμενο μελέτης της κοινωνιολογίας. Συνακόλουθα, οι οικογενειακές αξίες αποτελούν αντικείμενο ερευνών της επιστημονικής κοινότητας, οι οποίες είναι λίαν εκτεταμένες απ' όσο γνωρίζω και παρ' ότι είναι συναφείς με την παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, θα ήταν πολύ πρόχειρο και παρακινδυνευμένο να επιχειρήσω να αποδείξω ή να αποδεχθώ το συμπέρασμα πως όταν χαλαρώνει ο ιερός θεσμός της οικογένειας και τα ήθη της, χάνετε παράλληλα και η παραδοσιακή οικογένεια και ότι αυτό συνιστά τη βασική αιτία να αυξηθούν οι εξαφανίσεις.

Προφανώς οι οικογένειες και οι αξιακοί τους κώδικες δεν παρέμειναν αμετάβλητοι στο πέρασμα του χρόνου. Οι νεότεροι σε ηλικία δεν έχουν βιώματα πολέμου, πείνας, φτώχειας, δεν έζησαν εποχές ανισότητας γυναικών και ανδρών, έχουν πλέον διαφορετική, πολύ πιο άμεση και πλήρη ενημέρωση για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο ολόκληρο, η παγκοσμιοποίηση έχει βάλει το χεράκι της, αλλά πιστεύω πως, σε γενικές γραμμές, η ελληνική οικογένεια ακόμα αντέχει, διατηρεί συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των μελών της, έχει αρχές και αξίες διαχρονικές, δεν εγκαταλείπει τον πάσχοντα συνάνθρωπο, ιδίως όταν πρόκειται για συγγενή. Σε όλες τις μελέτες, επί διαφορετικών πληθυσμών, προκύπτουν αντικρουόμενες απόψεις. Σε όλες τις έρευνες βρέθηκε ότι οι νέοι γενικά, σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό, απορρίπτουν τις αξίες που είχαν οι γονείς τους και αυτό το λέω ως φαινόμενο και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να φανώ πως είμαι επικριτικός ως προς τους νέους αλλά να θέλω να αποδώσω τον πυρήνα του προβλήματος . Μια κατηγορία οικογενειακών αξιών περιλαμβάνει τις υποχρεώσεις των παιδιών προς την οικογένεια και τους συγγενείς. Οι εν λόγω αξίες, περικλείουν μηνύματα όπως: τα παιδιά έχουν την υποχρέωση να φροντίσουν τους γονείς όταν γεράσουν, να δουλεύουν για να βοηθούν την οικογένεια, να βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού, να σέβονται τους παππούδες, να διατηρούν καλές σχέσεις με συγγενείς κι αυτό όχι ως αποτέλεσμα αυταρχικής ανατροφής τους αλλά ως συστημική προσέγγιση τήρησης των ρόλων σε μια οικογένεια . Νομίζω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, ιδίως της επαρχίας, ενστερνίζεται ακόμα αυτές τις αξίες, δεν τις εγκαταλείπει και τις τηρεί απαρέγκλιτα. Προφανώς υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτές πάντα υπήρχαν στην ιστορία της ανθρωπότητας και όχι μόνο στην ελληνική οικογένεια. Η οικογένεια δηλαδή είναι κεντρικό ζήτημα στην ζωή του ανθρώπου και τα όρια είναι μια βασική έννοια στη λειτουργία των συστημάτων της .

Οι κυριότερες αιτίες εξαφάνισης, ειδικά ενηλίκων και ηλικιωμένων, έχουν καταγραφεί τόσο στατιστικά, όσο και από την επιστημονική κοινότητα που

εν-τριφτεί στο ζήτημα αυτό κι έτσι ενδεικτικά, θα μπορούσα να αναφέρω ως κυριότερες αιτίες,μιας και με ρωτάτε για τις κυριότερες αιτίες , την απώλεια της νοητικής ικανότητας - μνήμης (άνοια, Alzheimer και συναφείς διαταραχές), διάφορα ψυχιατρικά προβλήματα, την ενδοοικογενειακή βία, τη χρήση ουσιών, την εμπλοκή των εμφανιζόμενων σε παραβατικές δραστηριότητες ή εγκληματικές ενέργειες, συναισθηματικούς λόγους που οδηγούν στη φυγή και οφείλονται σε ψυχολογικούς παράγοντες και εν τέλει όσο αφορά και τις αιτίες και της οικειοθελής αποχώρησης από το οικογενειακό περιβάλλον.

ΕΡ. 3: Π.Β: Όλοι ερευνούμε περισσότερο αίτια κακοποίησης παιδιών, κακοποίησης γυναικών, κακοποίησης ανδρών γιατί και αυτό σε κάποια ποσοστά υπάρχει, αλλά τι συμβαίνει και παιδιά κακοποιούν τους γονείς τους, ακόμα δε περισσότερο τους ηλικιωμένους γονείς τους και αυτό πόσο ανησυχητικό είναι; Ελπίζω να μας βοηθήσετε να κατανοήσουμε , όχι με απλές απαντήσεις , αλλά με ορθή ανάλυση ώστε να καλύψουμε όλο το φάσμα. Είναι σημαντικής αξίας μια συνέντευξη που θα εισέλθει στους ενδότερους παράγοντες και αιτίες όπως και λύσεις . Γι΄ αυτό σας θερμοπαρακαλώ να μας πείτε όσα μπορείτε περισσότερα .

ΑΠ.3 :Γ.Κ.: Τα περιστατικά στα οποία αναφέρεστε και τα οποία δυστυχώς τις περισσότερες φορές αποκρύπτονται, για να μην κατακριθεί η οικογένεια από το κοινωνικό σύνολο, είναι επαναλαμβανόμενα και όσο οι οικονομικές συνθήκες και δυνατότητες μιας οικογένειας το επιτρέπουν,να αναφερθώ σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές των νεότερων ηλικιών , που αντιμετωπίζουν προβλήματα οικονομικά προβλήματα και στρέφονται για την κάλυψη των οικονομικών αναγκών στην εύκολη εξεύρεση οικονομικών πόρων, με κύριο αίτιο των περισσότερων των περιπτώσεων , λόγω τοξικοεξάρτησης ή εμπλοκής τους σε εγκληματικές ενέργειες ή λόγω δημιουργίας αλόγιστων οικονομικών υποχρεώσεων, αντιλαμβάνονται τον άμεσο , συγγενή τους (πατέρα - μητέρα - παππού - γιαγιά, κ.λπ.), ως την εύκολη λύση απόκτησης των αναγκαίων για τη δόση ή για την ολοκλήρωση της εγκληματικής τους ενέργειας. Νομίζω πως μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, επιβάλει στον καθένα από εμάς να συμπαραστέκεται στα θύματα βίας και όχι να προσπερνά το πρόβλημα. Την ίδια και ακόμα μεγαλύτερη υποχρέωση έχουν όλες οι αρμόδιες να επιληφθούν επί του θέματος , αρχές και φορείς. Η αναβλητικότητα, η υπαναχώρηση ή η αγνόησή τέτοιας καταγγελίας ή πληροφορίας, ισοδυναμεί για τον υπάλληλο με τη διάπραξη του εγκλήματος της παράβασης καθήκοντος. Είναι σημαντικό να μην αγνοούνται τα σημάδια αυτά, αλλά να γίνεται άμεση παραπομπή σε ειδικούς, που μπορούν να τα διερευνήσουν ή να τα αντιμετωπίσουν. Σύμφωνα με έρευνα του παγκοσμίου οργανισμού υγείας, 1 στα 10 άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών, έχει δεχτεί κακοποίηση, ενώ 90% των περιπτώσεων της κακοποίησης ασκούνται από άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Στη χώρα μας, με βάση τα στοιχεία του Συνδέσμου Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια, έχει παρατηρηθεί ότι ένα μικρό ποσοστό των ατόμων που έχουν απευθυνθεί στη γραμμή βοήθειας, είναι άνω των 60 ετών. Τα 2/3 εξ αυτών ανέφεραν ότι υπέστησαν βία από τον σύντροφό τους, ενώ λιγότεροι από 1/3 δήλωσαν ότι έχουν κακοποιηθεί από το παιδί τους. Τα άτομα της λεγόμενης Τρίτης Ηλικίας, σήμερα είναι πιο ενεργά στο κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό πλαίσιο και απολαμβάνουν τον προσωπικό χρόνο τους σε δραστηριότητες που καλυτερεύουν την ποιότητα ζωής τους. Παρά ταύτα, μέσα σε όλη αυτή την εξέλιξη δομών κοινωνικής συμμετοχής , ένα σημαντικό μέρος των ατόμων Τρίτης Ηλικίας φαίνεται να είναι θύματα κακοποίησης από άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Τι εννοούμε όμως όταν μιλάμε για ενδοοικογενειακή βία στη Τρίτη ηλικία;

Ποιες πρακτικές ή και συμπεριφορές μπορούν να χαρακτηριστούν ως βία κατά των ατόμων της Τρίτης Ηλικίας;

'''Η επιστημονική κοινότητα έχει ορίσει περιπτωσιολογικά τις πρακτικές κακοποίησης των ηλικιωμένων. Ειδικότερα, εστιάζει στη σωματική κακοποίηση
στην παραμέληση, στην ψυχολογική βία, στη σεξουαλική κακοποίηση
στην οικονομική εκμετάλλευση και στην εξαπάτησή τους στο πλαίσιο της ιατρικής φροντίδας. Οι περιπτώσεις είναι πολλές και γι' αυτό, ως φαινόμενο, είναι ανησυχητικό. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, εθελοτυφλεί.'''

Τα στοιχεία που συγκεντρώνονται για το θιγόμενο ζήτημα, μπορεί να αποτελούν απλές ενδείξεις, που πολλές φορές ενδεχομένως συγχέονται με προβλήματα ή διαταραχές της Τρίτης Ηλικίας. Δεν παύει όμως να είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο, προσέτι δε πολιτισμικά και ανθρωπιστικά να παραμένει απαράδεκτο. Χωρίς περιθώριο αμφιβολίας, όταν υπάρχουν υποψίες ότι λαμβάνει χώρα τέτοια συμπεριφορά σε βάρος ηλικιωμένου, είναι σημαντικό να μην σιωπούμε. Όποιος εντοπίζει τέτοια περιστατικά, είτε είναι συγγενής, είτε γείτονας, είτε φίλος, είτε ακόμα και ξένος, πολύ περισσότερο όταν είναι ή φτάνει η ενημέρωση σε κάποιον που είναι κρατικός υπάλληλος, μπορεί, εφόσον δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει ο ίδιος λύση, να αναφέρει το συμβάν, καταγγέλλοντάς το αρμοδίως, προκειμένου τα θύματα των συμπεριφορών αυτών να δεχθούν την απαιτούμενη βοήθεια. '''Θα παρακαλούσα και τους παθόντες '''να ενημερώνουν άμεσα, για κάθε τέτοιο περιστατικό, ακόμα και ανώνυμα, είτε στο 100, είτε στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα, είτε στην 24ωρη γραμμή του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (τηλ. 197), είτε οποιονδήποτε άλλο κατάλληλο φορέα γνωρίζουν. Από ψυχολογικής πλευράς τα ηλικιωμένα άτομα, που έχουν βιώσει κακοποίηση, όταν προστρέχουν για βοήθεια σε κρατική δομή, δεν πρέπει να αισθάνονται ότι τους φέρονται σαν να είναι παιδιά και ότι οι ανησυχίες τους δεν λαμβάνονται υπόψη ή ότι είναι απομονωμένα ή δεν έχουν διόδους επικοινωνίας, όταν αναφέρουν το πρόβλημά τους. Ως ενεργοί πολίτες και άνθρωποι, υποχρεούμαστε αφενός να τους ακούμε προσεκτικά, αφετέρου να καταγγέλλουμε άμεσα κάθε περιστατικό βίας που αντιλαμβανόμαστε, επειδή πολλές φορές τα θύματα διστάζουν ή είναι ανυπεράσπιστα λόγω ηλικίας (βρέφη ή ηλικιωμένοι).

Ωσαύτως, κρίνεται '' απαραίτητο ''' η εκπαιδευτική κοινότητα να εστιάσει στην εκπαίδευση των νέων και να καλύψει άμεσα τα ενδεχόμενα κενά στην πληροφόρησή τους και στη διαμόρφωση κουλτούρας κατά της βίας εν γένει και ειδικότερα κατά των ηλικιωμένων ανθρώπων. Ομοίως και οι επαγγελματίες υγείας οφείλουν να συμμετέχουν σε σεμινάρια και εκπαιδεύσεις πρόληψης της κακοποίησης ηλικιωμένων, τόσο σε ό,τι αφορά την παρατήρηση, αναγνώριση και αντιμετώπιση ακόμη και των πιο «αόρατων» μορφών κακοποίησης και διάκρισης, αλλά και η θεραπευτική τους παρέμβαση να είναι η βέλτιστη δυνατή. Η κακοποίηση ηλικιωμένων είναι αναμφίβολα μια πράξη απεχθής, συνιστά σοβαρή παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, προς δε και ένα σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας, γι' αυτό και λαμβάνει διαστάσεις μείζονος προβλήματος στη χώρα μας. Επειδή μου ζητήσατε να μιλήσω εφ όλης της ύλης γίνομαι πιο λεπτομερής και όχι απλά αναφορικός ,μα αναλύοντας , παραθέτοντας και αφιερώνοντας χρόνο για να γράψω και να καλύψω τις ερωτήσεις που μου θέτετε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο .

Η αναγνώριση των θυμάτων βίας πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα όλων. Στην Ελληνική Αστυνομία, απ' όσο γνωρίζω, καταβάλλεται οριζόντια προσπάθεια από την Ηγεσία τόσο στο εκπαιδευτικό κομμάτι, όσο και στο επιμορφωτικό , ώστε ο Έλληνας αστυνομικός να ευαισθητοποιηθεί πλήρως στις περιπτώσεις αυτές, ακόμα και όταν προβάλλονται ως απλές υποψίες από τα υποψήφια θύματα. Οφείλουμε να διερευνούμε άμεσα κάθε καταγγελία, να επιλαμβανόμαστε προσωπικά και άμεσα, ώστε τα δυσμενή αποτελέσματα να μειώνονται στο ελάχιστο.

Τέλος, κατά τη χρηματοδοτική περίοδο 2014-2020, η Ευρωπαϊκή Ένωση, χρηματοδότησε και συνεχίζει να χρηματοδοτεί δράσεις και προγράμματα, όπως: «Δικαιώματα, Ισότητα και Ιθαγένεια», που εμπεριέχουν ενότητες εκπαίδευσης ειδικών στο πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα που θίγετε στην παρούσα συνέντευξη.

ΕΡ.4: Π.Β: Αξιότιμε κύριε Καλλιακμάνη, όταν φτάσει στις αστυνομικές αρχές μια εξαφάνιση, ποια είναι τα στοιχεία που διέπουν ώστε να είναι χαρακτηριστικά εξαφάνισης; Τι πρέπει να γνωρίζει το αναγνωστικό κοινό ώστε να μην χάσει πολύτιμο χρόνο, πως δηλαδή η μη δυνατή επικοινωνία με τον άνθρωπο τους πρόκειται για εξαφάνιση πριν στραφούν στις αρχές; Θέλω κι εδώ να μας απαντήσετε αναλυτικά και όχι αναφορικά , σας κουράζω αλλά πρέπει η συνέντευξη μας να γίνει εφαλτήριο , να δοθεί χώρος και έκταση σε όλες τις παραμέτρους. 

ΑΠ.4:Γ.Κ: Ξεκινώντας την απάντηση από το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας, λέω στεντόρεια τη φωνή, πως σε ένα περιστατικό εξαφάνισης είτε ανηλίκου, είτε ηλικιωμένου, δεν πρέπει να χάνεται πολύτιμος χρόνος. Απαιτείται άμεση ενεργοποίηση, ακόμη και αν πρόκειται για εσφαλμένη εκτίμηση. Κανείς δεν θα σχολιάσει δυσμενώς το ενδιαφέρον των συγγενών για τον άνθρωπό τους. Αντίθετα, εάν αργοπορήσουν να ενημερώσουν και το δυσμενές αποτέλεσμα των ερευνών συναρτηθεί άμεσα με το χρόνο δήλωσης της εξαφάνισης, τότε οι τύψεις θα είναι παρούσες και διαχρονικές.

Η Ελληνική Αστυνομία, μέσα από το κανονιστικό της πλαίσιο και ειδικότερα με τις διατάξεις του άρθρου 124 του Προεδρικού Διατάγματος 141/1991 (Α΄-58 από 30-4-1991) με τίτλο «Αρμοδιότητες οργάνων και υπηρεσιακές ενέργειες του προσωπικού του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και θέματα οργάνωσης Υπηρεσιών», όπως ισχύει, έχει θέσει τις νομικές δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας για την αναζήτηση εξαφανισθέντων προσώπων. Φρονώ ότι δεν είναι ο κατάλληλος χώρος να παραθέσω νομικές αναλύσεις, όμως ο συγκεκριμένος νόμος θα ήταν παράληψη η μη αναφορά σε αυτόν , αλλά τον παραθέτω για να σας διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν όλες οι προβλέψεις για το ποια είναι τα στοιχεία που ενδελεχώς και συστηματικά εξετάζονται, ώστε να καταλήξουν οι επαναλαμβανόμενοι τέτοιων υποθέσεων αστυνομικοί υπάλληλοι, στο συμπέρασμα ότι τα δεδομένα που έχουν στη διάθεσή τους οριοθετούν τα χαρακτηριστικά μιας εξαφάνισης, για να εκκινήσουν οι δέουσες αναζητήσεις με την κινητοποίηση όλων των συναρμόδιων Υπηρεσιών και φορέων. Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν διαφέρουν καθόλου από εκείνα που οφείλει να καταθέσει κάποιος για την ενεργοποίηση του Silver Alert 10-65.

Στατιστικά γνωρίζω ότι οι 9 στους 10 ηλικιωμένους βρέθηκαν σώοι. Σε αυτό συνετέλεσε το γεγονός ότι τα οικεία τους πρόσωπα ενεργοποιήθηκαν άμεσα, ενημέρωσαν τις αρμόδιες Υπηρεσίες και κατέθεσαν τα δικαιολογητικά για την ενεργοποίηση Silver Alert, μέσα στο πρώτο τριήμερο από την εξαφάνισή τους. Για 5 στους 10 ηλικιωμένους που εντοπίσθηκαν θανόντες, τα οικεία τους πρόσωπα είχαν καταθέσει τα δικαιολογητικά για την ενεργοποίηση Silver Alert, πέραν των 72 ωρών από την εξαφάνισή τους. Άρα, απαιτείται εγρήγορση, έγκαιρη ενημέρωση και δραστηριοποίηση κάθε ανθρώπινου ή τεχνικού πόρου για την ανεύρεση του εξαφανισθέντος το συντομότερο δυνατό.

ΕΡ.5 : Π.Β: Η ύπαρξη της Γραμμής Ζωής, ο συναγερμός Silver Alert το 10-65 κλείνει 10 χρόνια φέτος από τη σύλληψη της ιδέας δημιουργίας της, είναι επιβοηθητικός σε θέμα χρόνου εύρεσης ενός ανθρώπου που αγνοείται η δημοσιοποίηση εξαφάνισης;

ΑΠ.5: Γ.Κ : Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητα θετική. Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Ήδη προανέφερα στατιστικά στοιχεία, τα οποία δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της σπουδαιότητας του έργου της «Γραμμής Ζωής» στην άμεση κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου και τη γρήγορη ανεύρεση του εξαφανισμένου προσώπου. Δεν θα έλεγα τη «Γραμμή Ζωής» και τους συμπαραμαρτούντες μηχανισμούς της, ως λειτουργούντες υποβοηθητικά στο έργο της Αστυνομίας, αλλά ως μια εξαιρετική πρωτοβουλία, με πρωτεύοντα και μείζονος σπουδαιότητας κοινωνικό και πρωτίστως ανθρωπιστικό ρόλο, που αρμονικά συνεργαζόμενη με την Αστυνομία και τους λοιπούς συναρμόδιους φορείς, αποδίδει τα μέγιστα στην κοινωνία και στους συνανθρώπους μας, ιδιαιτέρως όμως σε όσους έχουν ανάγκη έγκαιρης προστασίας, μετά την εξαφάνισή τους. Θερμά συγχαρητήρια για τη δράση σας αυτή. Η κοινωνία αναγνωρίζει τα επιτεύγματά της και σας οφείλει πολλά. Ευελπιστώ η συνέχειά της να είναι ανάλογη με τη σημερινή, με πολλές - πολλές επιτυχίες στο μέλλον, αν και θα προτιμούσα να μην υπήρχε ούτε ένας συνάνθρωπός μας εξαφανισμένος, πολύτιμη προσφορά της της ..

ΕΡ. 6: Π.Β: Το φαινόμενο της εγκληματικότητας, στα ηλικιωμένα άτομα, έχει αυξηθεί ή παλαιότερα δεν το πρόβαλαν όσο το προβάλλουν σήμερα τα ΜΜΕ;

ΑΠ. 6: Γ.Κ: Νομίζω ότι ισχύουν και τα δύο. Και η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί, λόγω της οικονομικής κρίσης, του μεταναστευτικού προβλήματος και της παγκοσμιοποίησης του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολούνται σήμερα, ίσως και περισσότερο από όσο τους αναλογεί, με τα εγκλήματα κατά των ηλικιωμένων. Είναι από τα θέματα που κατά το κοινώς λεγόμενο «πωλούν» ως προϊόν, γι' αυτό και είναι δεδομένη η υπερπροβολή τους, ο μηρυκασμός τους επί σειρά ημερών και εν τέλει η δημιουργία κλίματος φοβίας, που δεν συμβάλει στην αύξηση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.

Όλη αυτή η μεταχείριση του προβλήματος από τα ΜΜΕ , που δεν είναι λίγες και οι φορές που κάνουν άριστα το έργο τους , επί της ουσίας όμως είναι πολλά ακόμα όσα πρέπει να λεχθούν πάνω στο ζήτημα αυτό και μένουν ανείπωτα . Χτύπησαν τον ηλικιωμένο, σκότωσαν τον ηλικιωμένο, τον έκαψαν με σίδερο, τον παρέσυραν με το αυτοκίνητο για να τον ληστέψουν, τον έδεσαν μέσα στο σπίτι του, τον φίμωσαν και τον λήστεψαν, κ.λπ. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τα συναισθήματα ενός ηλικιωμένου που βομβαρδίζεται καθημερινά και από πολλές πηγές πληροφόρησης, με τέτοιες ειδήσεις. Έτσι ,ιδιαίτερα εάν ζει μόνος, κάθε θόρυβος στο σπίτι, είτε εξωτερικός είτε εσωτερικός, μπορεί να τον πανικοβάλει, να τον τρομοκρατήσει, να εξάψει τη φαντασία του και να τον οδηγήσει σε πράξεις, που δεν θα προέβαινε αν δεν είχε παρακινηθεί, όπως η εξαφάνιση , γιατί πλάθει ιστορίες από την ενημέρωση όχι των γεγονότων αλλά σαν καλοπαιγμένο έργο για τις ανάγκες του ρεπορτάζ που πρέπει να πουλήσει. Ο Αστυνομικός και Δικαστικός Ρεπόρτερ πρέπει να μην ακροβατεί ανάμεσα στον τρόμο που επικρατεί γύρω από την είδηση γιατί άλλο η ενημέρωση κι άλλο το πλέκω γύρω από την είδηση κινηματογραφική προβολή με τη μορφή θρίλερ κι η νέα σπουδαγμένη γενιά αστυνομικών και δικαστικών ρεπόρτερ το γνωρίζουν καλά ..

ΕΡ.7 :Π.Β: Αξιότιμε κύριε Γεώργιε Καλλιακμάνη, να σας ρωτήσω, υπάρχουν στοιχεία πώς ένα ποσοστό παιδιών που κακοποιούν τους ηλικιωμένους γονείς τους ήταν τα ίδια που κακοποιήθηκαν στην παιδική τους ηλικία από τους τώρα ηλικιωμένους γονείς τους; Μιλήστε μας και επί της ευκαιρίας γενικά για την κακοποίηση και τις διαστάσεις της .

ΑΠ.7:Γ.Κ : Η ενδοοικογενειακή βία είναι μια σύνθετη διαδικασία, που επηρεάζει τη συμπεριφορά του θύματος και την αλλάζει αν δεν ληφθεί βοήθεια από ειδικούς ψυχικής υγείας πρώτιστα . Πιο συγκεκριμένα, περιλαμβάνει σωματική κακοποίηση, ψυχολογική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση και ενδεχόμενη παραμέληση. Θεωρείται μείζον κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο λαμβάνει χώρα σε όλες τις κοινωνίες και μεταξύ όλων των ατόμων, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου ή κοινωνικής τάξης ή οικονομικής θέσης των εμπλεκόμενων. Μπορεί να είναι γνωστό , αλλά για μας έχει αξία και η μοναδικότητα του ατόμου ( σε όπια ηλικιακή ομάδα κι αν ανήκει και σε όποια ταξικά οικονομικής ομάδα επίσης ανήκει. ) Έχει σημαντικές επιπτώσεις στην οικογένεια και στο κοινωνικό περιβάλλον και είναι βέβαιο ότι επηρεάζει δυσμενώς και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό την ψυχική υγεία του παιδιού, εφήβου ,είτε ηλικιωμένου .

Οι επιπτώσεις σε γενικό πλαίσιο ,της ενδοοικογενειακής βίας στην ψυχική υγεία των παιδιών, ας ξεκινήσω από αυτό , την βία στα παιδιά, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην ομαλή ανάπτυξή τους. Οι επιστήμονες δέχονται πως η μη έγκαιρη αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων, μπορεί να ενισχύσει καταλυτικά τις δυσμενείς επιπτώσεις στο άτομο, ακόμα και στην ενήλικη ζωή του.

Η βία που εκδηλώνεται στην οικογένεια κατά τη διάρκεια της σχολικής ηλικίας, ιδιαιτέρως δε στην εφηβεία, έχει ως συνέπεια τα παιδιά να αναπτύξουν σοβαρά προβλήματα που θα τους ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή. Εκδηλώνουν συχνά αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά, μπαίνουν στον οδυνηρό δρόμο της χρήσης ουσιών ή οινοπνεύματος, αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν. Έχουν έντονο αίσθημα άγχους, κατάθλιψης και επιθετικότητας. Είναι πιθανόν να ασκούν βία προς τα μέλη της οικογένειάς τους, επειδή έχουν τη βία ως πρότυπο από την οικογένεια, καθόσον έλυνε τα προβλήματά της πάντα με συγκρούσεις και βία, καθ' ον χρόνο ήταν παιδιά. Τα άτομα αυτά θεωρούν ότι ήταν πάντα το θύμα, αυτοί που έφταιγαν για ό,τι συνέβαινε στην οικογένεια. Η ανατροφή του παιδιού αποτελεί ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Οι επιπτώσεις της βίας διαταράσσουν τον ψυχικό του κόσμο, που σε πολλές περιπτώσεις το οδηγεί να γίνει ένας ενήλικας με σοβαρά προβλήματα ψυχοπαθολογίας. Ένα παιδί, λένε οι επιστήμονες, το οποίο μεγαλώνει σε ένα βίαιο περιβάλλον έχει αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξει συναισθηματική αστάθεια και ανασφάλεια, φόβο, άγχος, κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες, διαταραχές ύπνου και διατροφής. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γίνει στο μέλλον ένας κακοποιητικός γονέας, ο οποίος θα μαθαίνει στο παιδί του, μέσω της μίμησης, ότι η βίαιη και επιθετική συμπεριφορά είναι ο καταλληλότερος τρόπος επίλυσης διαφορών. Το παιδί μεγαλώνοντας με τον τρόπο αυτό, έχει «εκπαιδευτεί» να ασκήσει το ίδιο βία, επειδή έχει αποδεχθεί ενδόμυχα τη βία ως αντίδραση και έχει εδραία την πεποίθηση ότι το θύμα αξίζει αυτά που παθαίνει.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι απαιτείται πολύ σοβαρή προσπάθεια για τη διασφάλιση της οικογενειακής συνοχής και για τη διαμόρφωση σωστής προσωπικότητας. Θεωρώ ότι η εκπαίδευση των νέων, εντός και εκτός οικογένειας, είναι το «φάρμακο» για να ελαχιστοποιηθούν οι περιπτώσεις αυτές και να γίνει το μέλλον όλων μας καλύτερο. Έτσι , κατά προσέγγιση το τότε ανήλικο παιδί ή έφηβος , στο ρόλο του ενήλικα που έχει την ευθύνη του ανήμπορου γονιού του , μπορεί να ανήκει στις περιπτώσεις που θα τον κακοποιήσει , όντας πλέον ο γονιός ανήμπορος σαν συνέχεια του μοτίβου συμπεριφοράς , της νοοτροπίας που έχει καλλιεργηθεί πως όλα λύνονται με τη βία. Υπάρχουν όμως παιδιά που παρόλο που υπέστησαν βία από τους γονείς στο παρελθόν τους , φροντίζουν και φέρονται με αγάπη στον ανήμπορο γονέα τους . Οπότε έχει δύο όψεις στην απάντηση στο αν τα παιδιά που κακοποιήθηκαν στην παιδική τους ηλικία από τους γονείς , θα φερθούν αντίστοιχα κακοποιητικά ή μη κακοποιητικά έχοντας σεβασμό ως προς τον ηλικιωμένο γονιό τους , που ήταν άλλες οι νοοτροπίες διαπαιδαγώγησης μ άλλων εποχών και πρέπει να περαστεί το μήνυμα πως όσο αφορά την κακοποίηση ηλικιωμένων , από τους φροντιστές τους , είναι ένα κρούσμα που πρέπει να εξετάζεται από τους αρμόδιους επιστήμονες , παράλληλα με την προνοιακή μέριμνα και τις υπηρεσίες των κρατικών φορέων. 

ΕΡ.8 :Π.Β : Αξιότιμε κύριε Γεώργιε Καλλιακμάνη, σας ευχαριστούμε ολόψυχα πρώτον γιατί είστε η πρώτη συνέντευξη για το site της Γραμμής Ζωής που είναι για μια διαδικτυακή καμπάνια, με σκοπό να εξαπλωθεί και να βρει στήριξη η δράση της, που θα έχει και επιμορφωτικό χαρακτήρα, να σκύψουμε όλοι πάνω από τις αιτίες εξαφάνισης και εδώ κάπου κλείνοντας την συνέντευξη μας, να σας ρωτήσω αν είναι κάτι που δεν ρώτησα ή μου διέφυγε να αναφέρω και θέλετε να προσθέσετε;

ΑΠ.8: Γ.Κ: Αυτό που θέλω εν κατακλείδι να προσθέσω είναι ότι απαιτείται επιτέλους να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας. Κοινωνία και φορείς. Η Αστυνομία είναι θεσμός που υπάρχει για τον πολίτη. Καλώ όλους να εμπιστευθούν τον Έλληνα αστυνομικό, να σταθούν δίπλα του αρωγοί και φίλοι και τα αποτελέσματα θα είναι απτά και υπέρ των πολιτών. Να προσθέσω ακόμη ότι η Αστυνομία έχει αναπτύξει άψογη συνεργασία με τη «Γραμμή Ζωής» και τις δράσεις που αυτή καλλιεργεί, υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης και η στρατηγική αυτή οδηγεί σε επιτυχίες, που αντανακλούν στην κοινωνία, στους έχοντες ανάγκη και στους οικείους τους.

Σας ευχαριστώ κι εγώ προσωπικά από καρδιάς για την Τιμή της συνέντευξης!  

Περισσότερα για τον Αξιότιμο κύριο Γεώργιο Καλλιακμάνη στο site του: 

Συνέντευξη για την Γραμμή Ζωής: Παναγιώτα Βασιλοπούλου Αστυνομικός και Δικαστικός Ρεπόρτερ στην Εγκληματολογία, Μέλος Ε.Σ.Ε.Τ & Υποστηρίκτρια - Εθελόντρια στην Γραμμή Ζωής